Big Ups - Vergeten zwetende post-hardcore

Geschreven op 17-10-2025

Het is zaterdag 9 juni of zondag 10 juni 2018, ergens tussen half drie ’s nachts en drie uur in de ochtend. Met mijn linkerhand houd ik op miraculeuze wijze een grote half gevulde beker vast en mijn rechterhand is in een vuist geklampt gericht richting de band die vanaf bühne storm opwerpt in de – zeker voor dat tijdstip – afgeladen Casbah. Ik sta vooraan tussen over elkaar buitelende lichamen, heb net een passerende vage bekende van geluk op het voorhoofd gezoend en vraag me geregeld af of het echt mijn zweet is dat langs mijn rug naar beneden druipt of dat van de moshende massa waar ik in ben beland.

Op het podium staat Big Ups, een kwartet uit Brooklyn dat een jaar later de gitaren aan de wilgen zal hangen. Op dat moment is daar echter nog weinig van te merken. Hier staat nog gewoon een band met de intentie de wereld te veroveren en ik ben er heilig van overtuigd dat dat gaat lukken. Sinds het debuut Eighteen Hours Of Static uit 2014 ben ik verslingerd aan de post-hardcore en punk die de band de wereld in slingert, een mix die doet denken aan bands als Squirrel Bait, Bastro, Bitch Magnet, Descendents, Gastr Del Sol en Slint en deze avond geraak ik er van overtuigd dat ze een grote toekomst te wachten staat. Dat ze op het meest onmogelijke tijdstip zijn weggezet in een hangaar waarin in 2018 hoogstens een paar honderd man in kan, dat ontgaat me of doet me compleet niks. Ik ben bij kleinere shows geweest die later tot mythische proporties zijn opgeblazen en dit voelt net zo.

Dagen, weken, misschien zelfs maanden heb ik het nog over dit hoogtepunt van Best Kept Secret in 2018. Maar het valt op dovemansoren. Bovendien zijn er al weer andere bands om wild enthousiast de loftrompet over te blazen. En zo verdwijnt de band weer langzaam aan naar de achtergrond, behalve dat de lp’s hier nog geregeld de naald raken; dan maar mijn eigen goed bewaarde geheim.

Of toch niet helemaal. Vorig jaar is Eighteen Hours Of Static opnieuw uitgebracht en is de band zelfs weer even terug bij elkaar geweest. Niet dat we nu moeten verwachten dat de band de grote plas weer over gaat steken, maar laat ik het dan op zijn minst een laatste keer met jullie delen.